Testament jest jednostronnÄ… czynnoÅ›ciÄ… prawnÄ… na wypadek Å›mierci, zawiera wyÅ‚Ä…cznie oÅ›wiadczenie woli testatora i nie ma okreÅ›lonego adresata. Skutki prawne tej czynnoÅ›ci nastÄ…piÄ… dopiero po Å›mierci osoby sporzÄ…dzajÄ…cej testament. W przypadku sporzÄ…dzenia testamentu nie zachodzi wiÄ™c ani potrzeba ochrony interesów osób trzecich, ani bezpieczeÅ„stwa obrotu. Tym samym testament jest jednostronnÄ… czynnoÅ›ciÄ… prawnÄ…, osobistÄ…, nieskierowanÄ… do konkretnego adresata, odwoÅ‚alnÄ…, dokonanÄ… w szczególnej formie przewidzianej przez ustawodawcÄ™, zawierajÄ…cÄ… rozrzÄ…dzenia spadkodawcy (testatora) na wypadek Å›mierci (J. Kremis (w:) E. Gniewek, Komentarz, s. 1710). W razie sporzÄ…dzenia testamentu, przyjÄ™tÄ… w kodeksie cywilnym zasadÄ… jest, że ochronie podlega – przede wszystkim – wola testatora, a nie interesy osób trzecich. StÄ…d też przepisy ustawy sÄ… tak skonstruowane, by w jak najpeÅ‚niejszym zakresie ochronÄ™ tÄ™ zagwarantować, tj. zapewnić realizacjÄ™ dyspozycji testatora zgodnie z ich treÅ›ciÄ… i wolÄ… zmarÅ‚ego.
Testament sporzÄ…dzany u notariusza
Jedną z naczelnych zasad prawa spadkowego jest zasada swobody testowania. Osoba fizyczna ma prawnie zagwarantowaną możliwość swobodnego dysponowania majątkiem także na wypadek śmierci, co stanowi niejako przedłużenie swobody w dysponowaniu majątkiem w drodze czynności prawnych dokonywanych za życia (inter vivos). Granice tej swobody są zakreślone w ustawie stosunkowo szeroko, wyznacza je postulat zrozumiałości oświadczenia woli i możliwości wywołania przez nie skutków prawnych, na które jest skierowane w świetle obowiązującego porządku prawa pozytywnego (P. Dzienis, Glosa do postanowienia SN z dnia 13 czerwca 2001 r., II CKN 543/00, Palestra 2002, z. 11-12, s. 231). Swoboda testowania jest zagwarantowana przez ustawę, a jej ograniczenia są wyjątkiem, na przykład art. 58, 962 zdanie pierwsze k.c. Nie stanowią zaś ograniczenia swobody testowania przepisy o zachowku (E. Skowrońska-Bocian, Komentarz, s. 97).
treść Testamentu
TreÅ›ciÄ… oÅ›wiadczenia woli testatora zawartego w testamencie jest rozrzÄ…dzenie majÄ…tkiem na wypadek Å›mierci. Użyty w ustawie termin “rozrzÄ…dzenie” jednoznacznie wskazuje, że dane oÅ›wiadczenie woli nie wywoÅ‚uje skutku rozporzÄ…dzajÄ…cego. W żadnym bowiem przypadku samo sporzÄ…dzenie testamentu nie powoduje powstania, przeniesienia czy zniesienia prawa majÄ…tkowego, którego dane rozrzÄ…dzenie dotyczy. Nadto, rozrzÄ…dzenie nie wiąże także osoby skÅ‚adajÄ…cej oÅ›wiadczenie woli, w sferze majÄ…tkowej testatora nie powstajÄ… żadne skutki prawne zwiÄ…zane ze sporzÄ…dzeniem testamentu. StÄ…d też rozrzÄ…dzenie testamentowe może być w każdym czasie dowolnie zmienione lub odwoÅ‚ane. Skutki prawne zwiÄ…zane z rozrzÄ…dzeniami testamentowymi powstanÄ… dopiero z chwilÄ… Å›mierci testatora, bowiem najwczeÅ›niej dopiero w tej chwili rozrzÄ…dzenie może wywoÅ‚ać skutek rozporzÄ…dzajÄ…cy w tym sensie, że osoby powoÅ‚ane w testamencie do dziedziczenia nabywajÄ… spadek jako spadkobiercy testamentowi, osoby wskazane jako uprawnione z tytuÅ‚u zapisu windykacyjnego nabywajÄ… jego przedmiot (art. 9811 i n. k.c.), osoby wskazane jako zapisobierca zwykÅ‚y lub dalszy zapisobierca uzyskujÄ… roszczenie (wierzytelność) o wykonanie zapisu zwykÅ‚ego lub dalszego zapisu (art. 968 i n. k.c.).
Testator i spadkobiercy
W rozrządzeniach testamentowych testator wskazuje osoby, które mają otrzymać po nim określone korzyści, tj. określa osoby spadkobierców, uprawnionych z tytułu zapisu windykacyjnego, zapisobierców zwykłych i dalszych zapisobierców. Sporządzający testament powinien jednocześnie określić rodzaj oraz zakres korzyści, jaką ma otrzymać dana osoba, na przykład wielkość udziału w spadku czy przedmiot zapisu windykacyjnego lub zwykłego. Osoby otrzymujące korzyści mogą być jednocześnie obciążone przez testatora konkretnymi obowiązkami, na przykład w postaci polecenia testamentowego czy funkcją wykonawcy testamentu. W zakresie ustalenia treści konkretnych rozrządzeń testator ma pełną swobodę w granicach określonych przepisami prawa spadkowego, na przykład zgodnie z art. 962 k.c. nie może ustanowić spadkobiercy pod warunkiem lub z zastrzeżeniem terminu*.
* Kidyba, E. Niezbecka [w:] A. Kidyba, E. Niezbecka, Kodeks cywilny. Komentarz. Tom IV. Spadki, wyd. IV, Warszawa 2015, art. 941